"ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ''

Sadahzinia - Active Member - Σάββατο και Κυριακή

Δευτέρα – τσαγκαροδευτέρα
Τρίτη - μου το βγάλαν απ’ τη μύτη
Τετάρτη - τ’ αφεντικό μ’ έχει στο μάτι
Πέμπτη και Παρασκευή - θα μου καεί η συσκευή
όμως τώρα δώσε …

Σάββατο και Κυριακή, στη χώρα του μαλάκα γουστάρουμε όλοι.
Σάββατο και Κυριακή γεμίζουν οι κερκίδες γιορτή και σκόλη.
Σάββατο και Κυριακή, τα trendy μας τα νιάτα τα μαστουρωμένα. Σάββατο και Κυριακή, αγωνίζονται για του ραγιά τα κεκτημένα.

Viva – Revolution!
Είναι η μέρα που κουρεύουμε λιγάκι το γκαζόν
και στη διαπασών γυρνάνε οι κάγκουρες στους δρόμους
ν’ αντισταθούν στους άδικους τους νόμους.
Ήρθε η μέρα που ξεσκάμε με το αζημίωτο,
φροντίζουμε το νόημα να μείνει αναλλοίωτο.
Σε πολύχρωμα χωριά με σινεμάδες,
προβληματίζονται ζευγάρια, πιτσιρίκια και μανάδες,
για το μέλλον κι έχουν μότο “όταν ξεδίνεις,
κάνε κατάληψη σε λούνα παρκ αδρεναλίνης,
κάντο με μέθοδο κι αργά, μη το πας φιρί φιρί,
- σαν κουραστείς πιες κι ένα ούζο στου Ψυρρή”.
Ή κάνε αντίσταση μεσ’ τα λαδάδικα,
“stop the war” απ’ τα χοροπηδάδικα.
Αδέρφια μας, εργάτες ενωθείτε!
μεσ’ τα σκυλάδικα καλά ταμπουρωθείτε
κι ίσως κάποια Κυριακή συννεφιασμένη
να ψηφίσουμε αλλαγή όλοι οι αδικημένοι,
να φωνάξουμε “Mπάτσοι, γουρούνια, έξω από τη Μύκονο”
- Σκάστο ρε συ, τώρα έχει ημίχρονο.
Σαββατοκύριακο στη χώρα που εξάγει μπάζα.
Πολιτισμός - tabula rasa.
Χωρίς προσχήματα στου Παλαμά τη γενέτειρα
ναυτάκια από το Ρούσβελτ πηδούν κρυφά στη Κέρκυρα,
και χουλιγκάνια πωρωμένα, προεδροταϊσμένα,
μετά απ’ τα ντου κλαίνε μπαταρισμένα.
Δουλοπάροικοι άντε ξετινάξτε τις κάρτες σας,
τα κρίματά μας πάρτε όλοι στις πλάτες σας.
Αγιάστε μας με λιβάνια σα σκηνώματα,
μήπως σώσετε τα αμαρτωλά μας σώματα,
σα κι εκείνους που πεθάνανε γι’ αυτή τη χώρα τη ρημάδα,
για ν’ αρμέγουν τα παιδιά σας την Κλάρα τη γελάδα,
Ή να λιώνουν στα internet café.
Τι ωραία που στολίζουνε το κυριακάτικο μπουφέ!
Κόλακες διπλοτάκουνοι απ’ τις φιδοφωλιές
σου πουλάν μ’ άτοκες δόσεις αγκαλιές.
Κι εσύ άλλο που δε θες τα πας αμάσητα,
και από τις ονειρώξεις σου μαζεύεις τα παράσιτα,
φαντασιώνεσαι την δημοκρατία νοσοκόμα
που το θερμόμετρο σου βάζει γλυκά στο στόμα.
Μικρέ μου γείτονα, καλοζωισμένε,
η Δευτέρα είναι ο εφιάλτης σου καημένε,
γι’ αυτό απόψε οι δευτεράτζες σου λένε τις ειδήσεις,
να μοιάζει happy end κι όμορφα να ξυπνήσεις

ή αλλιώς ¨πέντε μέρες τρως αγγούρι και το Σάββατο είσαι μούρη¨.

Active Member - Δεν σου φτάνει ρε ;

Θα 'πρεπε ν' αρχίσω με μια επίκληση στη μούσα μου
που σκίζεται για πάρτη μου κι ανέχεται τα γούστα μου
Μα δεν αξίζει το κόπο άσ' την εκεί που θρονιάστηκε,
περνάει καλά και ξεχάστηκε
Έτσι κι αλλιώς θα πάρω σβάρνα κάτι κι επιμένω
να 'μαι μόνος μου κόντρα στο πεπρωμένο
για να το δω να τραβάει τα μαλλιοκέφαλά του.
Που είμαι δίπλα του ενώ τρωει τα λυσσακά του.
Κάνω αρχή με διαπλοκή και μπόλικο συμφέρον
για να 'μαι επίκαιρος λιγάκι και στο άμεσο μέλλον
με βιβλία, μουσική, τύπο και πολιτισμό
με φιλανθρωπίες, έργα και εξευρωπαϊσμό
με επιχειρήσεις, κανάλια, σταθμούς και μετοχές
κοίτα ρε γρήγορα που αλλάζουν οι εποχές!
Κι εσύ, μεγάλε, μπορείς να καμαρώνεις
πήρες τα πάνω σου για τα καλά παντού σαρώνεις
αγοράζεις, δε σου φτάνει πουλάς, δε σου φτάνει
έχεις, νικάς, γκρεμίζεις δε σου φτάνει
Σου είπε αυτή η χώρα "ήμαρτον αφέντη"
και τότε άρχισε για όλους μας το γλέντι.

Δε σου φτάνει, ρε, η εξουσία που έχεις, ούτε το χώμα αυτό που πατάς
Δε σου φτάνει, ρε, κι αν αγοράσεις το χρόνο και σταματήσεις να γερνάς
Δε σου φτάνει ρε όλος ο πλούτος της γης κι ούτε το σύμπαν για πλάκα
Δε σου φτάνει ρε Όμως εγώ έχω κάτι που δε πουλιέται μαλάκα

Θα 'πρεπε να σου φτάνει που καταμεσής του ονείρου
ασχολείται με 'σένα ένας ποιητής εκ του προχείρου
καθώς σε συνοδεύουν βαρυσήμαντες δηλώσεις
σε φουαγιέ, μέγαρα και δεξιώσεις
Αφού για σένα μιλάνε στης γης τα πέρατα
για σένα γίνονται σημεία και τέρατα
Δε σου φτάνει μια καρέκλα ούτε καν ο καναπές
δε σου φτάνει από τον Όλυμπο να ρίχνεις αστραπές
είσαι η πλάτη τρανών και συνάμα ηλιθίων
είσαι ένα απόστημα παλιό γεμάτο πύων
Είσαι ο άρχοντας σε τούτη τη φραγκόπολη
είσαι το ζάρι το τριμμένο στη μονόπολη
Έχεις το ύφος παρθένας και ταπεινή είσαι σαν αγία
λουγκράτη συμφωνία για μοντέρνα σφαγεία
μπροστά απ' την "κόψη του σπαθιού την τρομερή"
στέκεσαι σα κόρη ψηλή και λυγερή
είσαι τρακτέρ σε κουρασμένο χωράφι
που όπου σκάψεις σπέρνει και θερίζει το σινάφι
Θέλεις να γίνεις του μυαλού μας χωνευτήρι
βολέψου απλά μ' ένα αϊ σιχτήρι.